Παπαδούλης Δημήτρης

Για μερικούς ήταν η Λουκρέτσια Μπρούντη. Από κάτι βλαχοχώρια χαμένα από τον Θεό. Για άλλους το όνομά της ήταν Λουίζα. Ή Λο. Ή Λου. Την έλεγαν και Εύα ή Ροσσάνα. Υπήρξε σταθμός για την Λάρισα. Η όλη παρουσία της άλλαξε την ψυχοσύνθεση των Λαρισαίων. Άσχετα αν μερικοί -από άλλες αιτίες κινούμενοι- την θεωρούν μη αναγκαία. Μπορεί να σκανδαλίζονται κιόλας. Αυτό υποστηρίζει η επίσημη εκκλησία εξάλλου. «Το χριστεπώνυμον πλήρωμα της καθ' ημάς Αγίας Εκκλησίας ταρράσσεται τα μάλα με τον βίον της αμαρτωλής τούτης ψυχής», διακηρύσσουν από το του άμβωνος οι ιεροδιδάσκαλοι. «Ο τόπος ημών, δεν συνήντησεν άλλην φοράν τοιούτον μίασμα». Και ο μέσος πολίτης γελά με την υποκρισία των κηρυττόντων. Όλοι γνωρίζουν ότι η πλειοψηφία -αν μη τι άλλο- των λάβρων κατηγόρων, θα έδινε πολλά για λίγες στιγμές δίπλα της.